przerwa

między odwiezieniem dzieciaków do Babci, a powtórnym upaćkaniem się w farbie. Żyję intensywnie, pracuję fizycznie i śpię głęboko. W mieszkaniu powoli zaczyna rządzić biel. Walczę z różem i żółcią na ścianach, bój to ciężki;) Guell grzecznie leży w korytarzu:) Porobię zdjęcia, dziś, obiecuję;)

Głowę mam niezaprzątniętą żadną natrętną myślą, macham wałkiem i przed oczami stają mi migawki ze zjazdu. Jakże było to intensywnie emocjonujące. Tylu ludzi, tyle wspomnień, tyle wzruszeń. Byliśmy razem. To był dobry czas, na rozmowy, o okrutnej historii, o miłości do Ojczyzny i Rodziny. Był też czas dla dzieci, na puszczanie baniek i karmienie królików. Nasz czas.